مادر یعنی زحمت بی منت ، یعنی از خودگذشتگی، یعنی زندگی .

مادر یعنی دلسوز و بی قرار یعنی رایحه خوش گلها، همه وجود ما.

ای که همه جا هستی و بوی ات آرام بخش دل هاست. ای آن که پادشاهان

قدرتمند گدای دستان تواند. ای کسی که بهشت بی صبرانه مشتاق توست.

چگونه جان سوزی هایت را ستایش کنم؟

چگونه شب هایی را که در خواب ناز بودم و تو بیدار ماندی جبران کنم؟

مادر ، بی تو بهشت را نمیخواهم ، عزیزترینم ،

لبخند زیبای ات دنیایم را بهشت می کند.

مهربان مادرم ، واژه ها از توصیف تو و جمله ها از بیان خوبی هایت قاصرند؛

شنیدن نامت برای سر فرود آوردن قهرمانان جهان کافی است.

اشک های گوشه چشمت را هنگام موفقیتم به یاد می آورم.

نگاه مادرانه ات را هنگام جدایی ها به یاد می آورم و تا ابد ،

محتاج دستانت خواهم بود ، دستانی که سرم را نوازش میکرد .

تاج سرم ، به خاطر تمام خوبی هایی که در حقم کردی و من نادیده گرفتم ، مرا ببخش .